Dit heeft me diep geraakt

28-04-2010----12-07-2010

Teer

Klein
Breekbaar
Onverwacht
machteloosheid
Verdriet......

Om een kleine jongen die onze harten is binnengedrongen

Nooit zullen we je zien kruipen en lopen
Nooit zal er nog een badje voor je vollopen

Nooit meer een laatste fles
Nooit leren eten met lepel, vork en mes

Nooit zal het gras onder je voeten kriebelen
Nooit zullen we je op je stoel zien wiebelen

Nooit meer met je tweelingbroertje stoeien
Nooit meer uit je kleertjes groeien.

Nooit je papa en mama uitdagen samen met je tweelingbroer
Nooit je eten knoeien op de schoongepoetste vloer

Nooit met de quad over een raceparcours
Nooit meer kroelen met je papa en mama en broers

Nee, nooit meer………………………..

Lieve Liam, je bent in onze harten gesloten

en we zullen je NOOIT maar dan ook NOOIT meer vergeten!

Dit gedicht heeft mijn schoonzus geschreven,

recht uit haar hart.... en dat is ook precies wat ik voel en waar ik aan moet denken.
Het is zo fijn te weten dat meer mensen hem als een heel speciaal jongentje zagen...en hem dan ook missen ook al was hij nog zo klein.
Op zijn kaart stond dan ook 2,5 maand hand in hand en voor altijd kameraden.....

Hij is zo lief, zo teer en vooral zo mooi.

Maar hij blijft bij mij en de rest van de familie horen en ik ben blij met de mooie woorden en het idee dat hij nooit vergeten wordt...hij is en blijft onze kanjer!!!!

Liefs Mama Lianne