Al weken voel in me ellendig, misschien ook wel de reden dat ik een tijd niks geschreven heb.
Ik weet soms niet wat ik moet schrijven, ook al gebeurt er genoeg in huize Verheij.
Alleen niet alles is meer even belangrijk.
Zondag waren we een half jaar getrouwd, ik lag lam lendig op de bank.
Want dat betekent dat het vandaag precies een half jaar geleden is dat we ons mooie zoontje hebben moeten verliezen.
Dus ik ben niet echt mezelf, het lijkt alsof hoe meer mensen zeggen: "het slijt wel, moet alleen een plekje krijgen"
Tja makkelijk praten, voor mij wordt het niet makkelijker.
Ik besef dat ik niet meer de mama ben die ik was, dat ik niet meer de vrouw die mijn man getrouwd is.
Dat ik vooral niet meer de dochter ben, die ik de afgelopen twee jaar was.of zus(je)
Ik ben veranderd, het knaagt aan me, en daar voel ik me dan weer rot over.
Ik heb voor mezelf besloten dat ik weer fanatiek ga leren en dit ik wil slagen met geen cijfer onder de 8, als ik die binnen heb, ga ik gewoon weer leren.
Dan kies ik iets waar ik iets voor anderen kan betekenen,lijkt me ook mooi.
Ineens heb ik allemaal toekomst plannen, maar toch kijk ik elke dag even achterom.
Al met al het komt wel goed, maar niet vandaag!!!!!!
Morgen maar weer een mooie foto plaatsen van Jamie en Jesse...
Liefs Lianne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten